Modern Batı sanatında soyut sanat yeni bir resim düzeni, yeni bir değerlendirme olarak ortaya çıkmıştır. Nesnenin görüntüsü ve inşasına yönelik anlayışı bir kenara bırakarak, renk üzerinde bir kurgu ortaya çıkarmaktadır. Figüratif resimlerde gözlemlenen, doğa görüntülerinin mekan içinde sıralanması ve buna bağlı ortaya çıkan derinlik kavramı, soyut resimde önemini yitirmiştir. Dolayısıyla desen çalışmaları ve figür üzerine yapılan inşalar soyut anlayışta ortadan kalkmıştır. 1917’de kurulan Hollanda De Stijl akımı, resmi sadece form ve renge indirgeyerek, özellikle yalnızca ana renkler üzerinde geliştirdikleri kompozisyonlarla, geometrik soyut tarzının da temelini oluşturacak yeni bir anlayış ortaya koymuştur.

Soyut Yansımalar sergisinde Türk resim sanatında lirik, non-figüratif ve geometrik soyutlama tarzları 1950’lerden günümüze uzanan bir zaman diliminde farklı üsluplardaki sanatçıların eserleriyle ele alınmakta. Batı sanatında Wassily Kandinsky ile 1900’lerin başında başlayan ve birçok farklı biçime evrilen soyut üslup, Türk sanatına 1950’li yıllarda girmiştir. Sergide Abidin Dino ve Abidin Elderoğlu bu anlamda lirik soyutlamanın ilk örneklerini sunan sanatçılar olarak ön plana çıkmaktadır. Bu kuşağı Şadan Bezeyiş gibi lirik ve non-figüratif soyut alanında eserler üreten sanatçılar izler. Abdurrahman Öztoprak da sanatta geometrik soyut anlayışın önemli bir temsilcisi olarak sergide yer almaktadır. Mehmet Gün ve Enis Aktaş ile 90’lı yıllardan bir görünüm sunan Soyut Yansımalar Bahar Kocaman ve Gülten İmamoğlu’nun eserleri ile son dönem çağdaş Türk resminden örnekler vermektedir.